روی قبرم بنویسید: پر کاهی به آستانه کبریایی/ خجالت می کشم از شهیدانی که تشییع نشده اند

روی قبرم بنویسید: پر کاهی به آستانه کبریایی/ خجالت می کشم از شهیدانی که تشییع نشده اند.

شهید حسن رستگار در وصیت نامه اش می نویسد: مرا تشییع نکنید؛ زیرا از روی شهیدانی که بدون هیچ تشییع جنازه ای زیر خروارها خاک دفن شده اند خجالت می کشم و اگر خواستید روی قبرم چیزی بنویسید، بنویسید: پر کاهی به آستانه کبریایی.

شهید “حسن رستگار” اول شهریور سال 1339 به دنیا آمد و  در دوران تحصیلی  در مبارزات انقلابی مردم بر علیه رژیم شاه شرکت می کرد. در یکی از تظاهرات ها توسط ساواک دستگیر شد و مدت 2 سال در زندان زیر شکنجه ساواکیان بسر برد.

وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مبارزه با افراد ساواکی پرداخت و تعدادی از آنها را به دادگاه انقلاب اسلامی معرفی کرد و با عضویت در کمیته انقلاب اسلامی به مبارزات خود ادامه داد.

با شروع جنگ تحمیلی به عنوان عضو فعال و نیروی داوطلب به جبهه اعزام شدو در 19 آذر سال 1360 در آبادان بر اثر تکش خمپاره به ناحیه سرش به شهادت رسید.

شهید “حسن رستگار” در بخشی از وصیت نامه اش می نویسد: پدر و مادرم برایم نماز وحشت بخوانید و روی قبرم چیزی ننویسید.می خواهم مانند هزاران شهید گمنام دیگر باشم.

وی در بخش دیگری از وصیت نامه اش می نویسد: مرا تشییع نکنید زیرا از روی شهیدانی که بدون هیچ تشییع جنازه ای زیر خروارها خاک دفن شده اند خجالت می کشم و اگر خواستید روی قبرم چیزی بنویسید، بنویسید: پرکاهی به آستانه کبریایی.

ای شهید اجر تو در کتمان کردن است واجر مادرافشا کردن….(شهید اوینی)
در قطعه 24 گلزار شهدای بهشت زهرا (س) مزار شهیدی است که با وجود نصب وصیت نامه کامل وی در بالای مزارش نام و فامیل او را ننوشته بودند و این جمله روی سنگ مزارش خود نمایی می کرد:

ای برادران و خواهران ودوستان برایم گریه نکنیدکه دشمن خیال میکندضعیف هستید به دشمن بگوئید اگر پیـکرم را صد پاره کنند اگر پاره های آنرا بسوزانند و اگر خاکستر مرا به دریا بریزند در دل امواج خروشان دریا صدایم را خواهید شنید که فریاد میزنم اسلام پیروز است وستمگر نابود است والسلام

بخشی از وصیتنامه شهید:

خدمت پدر ومادر عزیز وگرامی و خواهران وبرادران عزیزم سلام رسانده و امیدوارم خدا را هیچ موقع فراموش نکنید.

ای مادر:که مرا در دامـان خود پرورش دادی و شب وروز برایـم زحمت کشیدی سعی کن همـچون زینـب در مرگ فرزندت صبور باشی واین رابدان که آخرین راه مردن است چه بهتر انکه در راه اسلام شهیدشوم .من در رختخواب مردن را ننگ میدانم ای مادر وپدر گرامی مرا تشییع جنازه نکنید.که ازروی هزاران شهیدی که بی هیچ تشییع جنازه ای جانشان را فدای انقلاب کردند شرمنده ام .

برروی سنگ قبرم نامم را ننویسیدخواهم همچون دههاهزار شهید دیگر گمنام باقی بمانم اگر خواستید فقط این جمله را بنویسید.

مزار شهید در بهشت زهرای تهران قطعه: 24 ردیف :125 شماره:5 میباشد.