مادر گرامی و خانواده شهید مدافع حرم «مهدی آدینه» پس از 7 سال از شهادتش، مزار شهید خود را در بهشت زهرای تهران زیارت کردند.

مادر شهید اصغر نیکی: پیکر پسرم را ندیدم، منافقین پیکرش را سوزانده بودند و تنها او را از پلاکش شناختند. به اینجای صحبتش که رسید غمی عمیق در چشمانش دیده می‌شد.

۱۲ فروردین سالروز ولادت شهید همت است، پدر و مادر شهید در کتاب «ماه همراه بچه‌هاست» خاطره‌ای کمتر شنیده شده از تولد فرزنداشان را بیان می‌کنند.

پشت دیوار یکی از خانه های کوچک محله جوانمرد قصاب در جنوب تهران، همه چیز بوی دلتنگی می دهد، همه حرف ها به یک اسم می رسند و همه خاطره ها با یاد یک نفر رنگ می گیرند و زنده می شوند؛ خاطره هایی فراموش نشدنی که هر چند دقیقه یک بار از راه می رسند و سرک می کشند و « سجاد » را به یاد اهالی خانه می آورند.

شهید هادی عدالتجو در سال ۱۳۴۲ به دنیا آمد و در سال ۱۳۶۳ در منطقه عملیاتی شرهانی در جنوب استان ایلام به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

خانم زهرا رام مادر شهید غلامرضا برزگر یکی از هزاران مادری است که در زندگی سختی های فراوانی را تحمل کرده و فراز و فرود‌های زندگی را بالا و پایین کرده است. اما ورای همه سختی‌ها نور خدا در دلش روشن و گرم بود و توانست پسری در جامعه تربیت کند که برایش عاقبت به خیری به ارمغان داشته است.

یکی از بچه‌ها تیر خورده بود و افتاده بود بین ما و دشمن. زنده بود ولی سخت می‌شد او را از آن معرکه عقب بکشیم. امیر آرام و قرار نداشت. می‌خواست هرطور شده او را بیاورد عقب. با رجز یاحیدر، یاحیدر رفت توی دل آتش و هم رزم‌مان را با خودش آورد عقب.

اشتیاق او به پنج شنبه هایی که وقف علیرضا کرده است، همه هفته اش را تحت شعاع قرار داده ، در انتظار رسیدن آخر هفته و موعد دیدار!

مادر شهید مظاهری گفت: نذر کرده بودم اگر امام به کشور بازگردد به پای ایشان بوسه بزنم، دِین این نذر هنوز به گردنم مانده است؛ چرا که نتوانستم آن را ادا کنم.

برادر شهید «عباس کارگری» گفت: یک‌بار برای توپ‌بازی رفتیم بالای پشت بام، من در دروازه بودم که عباس توپ را به سمتم شوت کرد تا گل بزند، یک لحظه دیدم عباس و توپ نیستند، هر دو به حیاط افتاده بودند، با اینکه از ارتفاع چند متری افتاده بود، ولی اتفاقی برایش نیفتاد؛ نگاهش که کردم دیدم بلند شده و لباسش را می‌تکاند، انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده.